گرچه از فاصله ماه به من دورتری

ولی انگار همینجا و همین دور و بری

ماه می تابد و انگار تويی می خندی

باد می آيد و انگار تويی می گذری...

گر چه در دورترین شهر جهان محبوسم

از همین دور ولی روی تو را می بوسم

گر چه در سبزترین باغ ولی خاموشم

گر چه در بازترین دشت ولی محبوسم

خلوت ساکت یک جوی حقیرم بی تو

با تو گسترده گی پهنه اقیانوسم

ای به راهت لب هر پنجره یک جفت نگاه

من چرا این قدر از آمدنت مایوسم؟

این غزل حامل پیغام خصوصی من است

مهربان باشی با قاصدک مخصوصم !

بار دیگر می گویم تا یادت نرود

مهربان باشی با قاصدک مخصوصم